Kippen kunnen last hebben van luizen, vlooien en mijten. Het meest berucht is bloedluis. Deze kleine kriebelbeestjes komen veel voor. Zit er eenmaal bloedluis in je kippenhok, dan kom je er moeilijk vanaf. Je kunt het wel met de nodige inspanningen onder controle krijgen.

Luizen
Kippenluizen zijn zichtbaar met het blote oog en te herkennen aan 6 pootjes. Je hebt de bruine lichaamsluis, veerluis, de donsluis, goniodes, vleugelluis en kippenkopluis. Deze luizen bevinden zich op de kip en veroorzaken kaalheid, jeuk, onrust en eventueel bloedarmoede.  De behandeling van luizen bestaat het verwijderen van de neten, desnoods door de veren uit te trekken (niet doen met veren in de groei of met de grote slagpennen). Daarna de dieren sprayen (2x met 7 tot 10 dagen tussentijd) met een insecticide (werkzame stof: pyrethroïden). Ook belangrijk: maak de omgeving schoon. Veren- en verenstof bevatten namelijk veel luizen en – indien deze niet worden verwijderd – treedt snel herbesmetting op. Zorg ervoor dat de kippen geregeld een stofbad kunnen nemen.

Noorse vogelmijt
De Noorse vogelmijt, niet te verwarren met bloedmijt, is zwart-bruin van kleur en moeilijk waar te nemen mt het blote oog. Ze zitten meestal rond de staart/cloaca van een kip. Daar kunnen zich hele nesten vormen. Ze zijn net als bloedluizen of bloedmijten lastig te bestrijden.

Vlooien
Vlooien zijn net als luizen met het blote oog zichtbaar. Ook deze bezitten 6 pootjes, maar ze zijn vooral te herkennen aan hun beweeglijkheid. Bij aanraking springen ze weg. Vlooien hebben grotere gevolgen voor de gezondheid van de kip dan luizen. Ze kunnen ernstige bloedarmoede veroorzaken. Maak het hok grondig schoon en behandel hok en kippen met een middel tegen vlooien. Herhaal dit een paar keer, net zo lang totdat alle vlooieneitjes zijn uitgekomen en bestreden.

Witte en Rode Bloedmijt (Bloedluis)
De bekendste soorten zijn de witte en de rode bloedluis. Een bloedluis is overigens geen luis (die heeft zes poten) maar een 1 millimeter grote mijt (die heeft acht poten). Vandaar de ook algemeen gebruikte en betere benaming: rode bloedmijt.
Overdag zie je ze amper op de kippen. Ze houden zich schuil in spleten en kieren, onder zitstokken, legnesten of voerbakken, in het strooisel. ’s Nachts kun je met behulp van een zaklamp zien dat de mijten zich overal bevinden. Kippen kunnen er behoorlijk ziek van zijn: ze worden gebeten en bij een ernstige plaag ontstaat bloedarmoede. De mijten kunnen ook andere ziektes overbrengen, zoals de E-coli bacterie.
Bloedluizen kunnen ook bij de mens huidirritatie veroorzaken. Als je zonder beschermende kleding het hok schoon maakt en ze komen in je haren terecht, dan zit je ‘s avonds wel op je hoofd te krabben. Ze veroorzaken dus jeuk en wanneer ze in contact komen met bloed van de mens, kunnen ze ook ziektes overdragen, zoals pasteurellose en Q-koorts.

Bloedluistest
Wil je weten hoeveel bloedluis er in het hok aanwezig is? Doe de bloedluistest met behulp van een opgerold stukje karton in een kunststof pijpje. Rick van Emous, onderzoeker pluimveehouderij ASG Wageningen heeft het bedacht. Bloedluizen verstoppen zich er graag in, is zijn ervaring. Het buisje wordt voordat het in het hok wordt geplaatst gewogen en daarna. Dat gebeurt met een uiterst nauwkeurige weegschaal. Met een extra kartonnetje controleert hij of het gewicht wellicht beïnvloed is door uitdroging of verzadiging en corrigeert daarvoor. Ook zouden het aantal bruine en rode ‘korreltjes’ – allemaal bloedluizen – kunnen worden geschat. Een buisje blijkt al gauw duizend tot tweeduizend stuks te bevatten.